Standard parzenia herbaty

Na końcowy smak herbaty ma wpływ wiele czynników

ISO 3103 - standard opublikowany przez Międzynarodową Organizację Standaryzacyjną ISO (International Organization for Standardization). Opisuje standaryzowaną metodę zaparzania herbaty. Wydany w roku 1980 jako BS 6008:1980[1] przez Komitet Techniczny ISO nr 34 (Produkty Żywnościowe), Podkomitet nr 8 (Herbata) (ang. ISO Technical Committee 34 (Food products), Sub-Committee 8 (Tea)).

W skrócie: "Metoda składa się na wydzielaniu rozpuszczalnych substancji z suszonych liści herbaty, znajdujących się w porcelanowym lub ceramicznym dzbanku drogą zalewania świeżo zagotowanej wody w białym porcelanowym lub ceramicznym flakonie oraz wydzielaniu się składników organoleptycznych z poddanego zaparzaniu liścia i roztworu z lub bez mleka lub ich obu."

Standard ten nie ma na celu zdefiniowanie jedynie poprawnej metody zaparzania herbaty ale raczej określa jak należy parzyć herbatę używaną w testach smakowych. Przykładowym takim badaniem jest test smakowy mający za cel wybrania konkretnego zbioru herbaty i w zależności od określenia smaku parzonego napoju przydzielenie jej do konkretnego gatunku handlowego. Smak herbaty może się nieznacznie zmieniać w zależności od położenia pola uprawnego, roku i daty zbioru i innych tego typu czynników.

Standard nakazuje zalanie liści herbaty gotującą się wodą i odczekanie 6 minut (potrzebnych na jej dokładne zaparzenie) przed degustacją.

Określone są także dokładne wymiary naczyń i ilości użytych składników napoju.